کمردرد
کمردرد پنجمین دلیل شایع برای مراجعه به پزشک است و تقریباً 60 تا 80 درصد از افراد را در طول زنگی درگیر می کند.
برخی از مطالعات نشان داده اند که تا 23 درصد از بزرگسالان جهان از کمردرد مزمن رنج می برند. یک بررسی علمی نشان داد که نرخ سالانه نوجوانان مبتلا به کمردرد 11.8٪ تا 33٪ است.
بسته به منبع های متفاوت، تعاریف مختلفی از کمردرد وجود دارد. رایج ترین شکل کمردرد آن است که به آن «کمر درد غیر اختصاصی» می گویند. و دلیل مشخص و دقیقی برای ان مطرح نیست.
کمردرد معمولا در 3 زیر گروه کمردرد حاد، تحت حاد و مزمن طبقه بندی می شود.
این تقسیم بندی بر اساس مدت زمان کمردرد است. کمردرد حاد دوره ای از کمردرد برای کمتر از 6 هفته، کمردرد تحت حاد بین 6 تا 12 هفته و کمردرد مزمن برای 12 هفته یا بیشتر است.
ارزیابی بیماران مبتلا به کمردرد
اولین هدف از معاینه فیزیوتراپی برای بیمارانی که با کمردرد مراجعه می کنند،می باشد
علل جدی (مانند شکستگی، سرطان، عفونت و لیزخوردگی مهره ها) و دلایل خاص کمردرد که همراه با نقص عصبی (مانند رادیکولوپاتی، سندرم اسب دمی) نادر هستند، اما غربالگری این شرایط مهم است. زمانی که علل جدی و خاص کمردرد رد شده باشد، گفته می شود که افراد مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی (یا ساده یا مکانیکی) هستند.
کمردرد غیراختصاصی بیش از 90 درصد از بیماران مراجعه کننده به پزشکان متخصص را تشکیل می دهد و اکثر این افراد هستند که به فیزیوتراپی مراجعه می کنند. هدف ارزیابی فیزیوتراپی شناسایی اختلالاتی است که ممکن است در شروع درد نقش داشته باشد یا احتمال ایجاد درد مداوم را افزایش دهد. اینها شامل عوامل بیولوژیکی (مانند ضعف، سفتی عضلات)، عوامل روانی (مانند افسردگی) و عوامل اجتماعی (مثلاً محیط کار) می‌شوند.
درد پا معمولا با کمردرد همراه است که از اختلالات ساختارهای عصبی یا اسکلتی عضلانی ستون فقرات کمری ناشی می شود.
تمایز بین منابع مختلف درد تیرکشنده پا برای تشخیص مناسب و شناسایی پاتولوژی زمینه ای مهم است.
راهکارهای درمانی در این بیماران:
اخیراً درمان از رویکرد موضعی برای التیام افراد مبتلا به کمردرد فاصله گرفته شده است. دیگر هدف این نیست که یک ساختار خطا را تشخیص دهیم و هدف درمان خود را در آن ساختار خاص قرار دهیم. تحقیقات و دستورالعمل های بین المللی نشان می دهد که شناسایی منبع بافتی خاص درد برای مدیریت موثر کمردرد مکانیکی ضروری نیست. در عوض، یک رویکرد طبقه بندی شده برای مدیریت کمردرد رایج شده است.
دستورالعمل‌های جدید توصیه‌ها و درمان های غیردارویی مانند مداخلات فیزیوتراپی که شامل ورزش و درمان های دستی است را توصیه می‌کنند.
فیزیوتراپی در کمر درد:
فیزیوتراپی در ناحیه کمر می تواند شامل موارد زیر باشد
- استفاده ازگرما و الکتروتراپی در بهبود گرفتگی های عضلانی
- امواج صوتی یا اولتراسوند در بهبود ترمیم ناحیه
- پوزیشنینگ یا ایجاد حالت های مناسب در بهبود علائم بیماری
- تقویت عضلات از طریق تمرینات تقویتی
- استفاده از ماساژ و ریلکسیشن و مایوفاشیال ریلیز در کاهش دردهای کمر
- استفاده از لیزر های کم توان و پرتوان در ترمیم ضایعات
- بهره گیری از فواید مثبت ترکشن در ستون فقرات با برداشتن نیروها از روی دیسک ها و کاهش اسپاسم های عضلانی
- بهره‌مندی از خواص مثبت میدان های مغناطیسی یا مگنت در ترمیم ضایعات موجود کمر
- درمان های دستی شامل رهاسازی عصب ها و ریشه های موجود از فشارهای ناحیه کمر
- تکارتراپی در راستای کاهش درد و علائم که یکی از موثرترین روش ها در کاهش دردهای کمر می باشد.
- نیدلینگ و استفاده از الکتروتراپی همراه با آن در کاهش تنشنهای عضلات درگیر
پیشگیری از کمردرد :
پیشگیری نیز بر اساس سه نوع طبقه بندی می شود:
1- پیشگیری اولیه به عنوان «روش‌های خاص برای پیشگیری از بیماری یا اختلالات روانی در افراد یا جمعیت‌های مستعد» تعریف می‌شود. اینها شامل ارتقای سلامت، از جمله سلامت روانی است. روش های حفاظتی، مانند کنترل بیماری های مسری؛ و نظارت و تنظیم آلاینده های زیست محیطی. پیشگیری اولیه را باید از پیشگیری ثانویه و پیشگیری سوم متمایز کرد.
2- پیشگیری ثانویه به این صورت تعریف می شود: «پیشگیری از عود یا تشدید بیماری که قبلاً تشخیص داده شده است. این همچنین شامل پیشگیری از عوارض یا پس از مصرف یک دارو یا روش جراحی است.
3- پیشگیری سوم به عنوان “اقداماتی با هدف ارائه خدمات حمایتی و توانبخشی مناسب برای به حداقل رساندن عوارض و به حداکثر رساندن کیفیت زندگی پس از وجود یک بیماری یا آسیب طولانی مدت” می باشد.
دستورالعمل
دستورالعمل ها احتمالات مختلفی را برای جلوگیری از کمردرد مورد بحث قرار می دهند. برای جلوگیری از عواقب کمردرد، مانند عدم کار و بروز دوره های بعدی، ورزش بدنی توصیه می شود. تمرینات بدنی به ویژه در تمرین عضلات فیله کمر و خم کننده تنه همراه با تمرینات هوازی منظم مفید است. کمربند طبی و کفی کفش در پیشگیری از کمردرد توصیه نمی شود. همچنین مشخص شده است که کرست های کمری و کمربندهای کمری بر باورهای کمردرد تأثیر منفی دارند و بنابراین برای پیشگیری از کمردرد توصیه نمی شوند. تشک ها و صندلی های خاص برای پیشگیری از کمردرد هیچ پایه علمی ندارد.
ورزش های مناسب برای کمردرد:
برنامه تمرینی شامل یک جلسه گرم کردن پنج تمرین (awareness of the back, pelvic tilt, lumbar rotation, arm movements, whole-body movement in standing)، تمرینات شناخته شده با هدف قرار دادن عضلات ایستایی پشت، شکم، باسن ها، چرخاننده های تنه، عضلات ساق پا، عضلات مایل شکم (مانند پلانک، بالابر مورب بازو و پا)، و همچنین تمریناتی برای انعطاف پذیری عضلات برای هر یک از هشت نوع ورزش. پس از هر نوع تمرین، بیمار باید سطح هر تمرین را برای هر جلسه تمرینی در طول دوره هشت هفته ای ثبت کند.