–          یکی از مشکلاتی که ممکن است بسیاری از بیماران با آن روبرو باشند درد است. نقش بیمار در مدیریت و تسکین درد بسیار مهم است. درد جسمی بخشی از زندگی است. هر کدام از ما در بخش های مختلف زندگی درد را تجربه می کنیم. وجود درد همواره بد نیست و در  بسیاری از موارد می تواند مفید باشد و نشان دهنده یک خطر و یا یک بیماری مخاطره آمیز (سکته قلبی) بوده و در واقع هشدار دهنده باشد تا افراد بتوانند از خطرهای جدی تر جلوگیری کنند.

–          شرايط و جراحات مختلفى منجر به بروز درد مى شوند و شدت آن از ضعيف تا شديد متغير است. درد حاد مدت کوتاهی طول می کشد و نشان دهنده یک مشکل جسمی است درد مزمن مدت طولانی تر دارد و می تواند نتیجه یک آسیب پیشرونده ای التهاب مفصل باشد که بهبود نمی یابد. درد مزمن نیز، می تواند محدوده وسیع حس ها و شدت های درد را شامل شود. درد مزمن، ممکن است مبهم یا تیز، سوزشی، تکانه ای یا حس سوختگی باشد. درد ممکن است پایدار بماند و یا ایجاد شده و سپس رفع شود، مثل سردرد که به طور ناگهانی و بدون هیچ هشداری، ایجاد می شود.

–          گاهی اوقات، علت درد مزمن را نمی توان تعیین کرد و هیچ مدرکی، دال بر بیماری یا آسیب بافتی وجود ندارد تا بتوان علت درد را به آن نسبت داد. گاهی اوقات نیز، ممکن است پزشک بتواند علت ایجاد درد را تعیین کند.

–          تجربه درد در هر شخصی با دیگران فرق می کنند و واکنش افراد نسبت به درد با یکدیگر متفاوت است. پاسخی که ما بر درد می دهیم به عوامل زیر بستگی دارد : نوع درد (تیز، فرو رونده، سوزش، درد مداوم، مبهم و…) – شدت درد (از خفیف تا خیلی شدید) – محل درد -رفتار درمانی (مانند ورزش های مخصوص) و روش های کنترل استرس.

–          برای کنترل درد، باید روش های زندگی با درد، کاهش شدت درد و کاهش اثرات آن بر زندگی روزمره توجه کنید.  روش  های کنترل درد، به بهترین شکل ممکن، در حال تکمیل شدن است. وقتی از کنترل درد سخن به میان می آید، اولین نکته ای که مردم به آن فکر می کنند، استفاده از دارو است.

–          درد حاد، ساده تر از درد مزمن، درمان می شود. این نوع درد اغلب، به داروها، به خوبی پاسخ می دهد و از نظر زمانی نیز، در عرض چند روز تا چند هفته، علایم آن، شروع به برطرف شدن می کند. درمان درد مزمن، مشکل است. در بعضی از موارد، تجویز دارو یا تزریق آن، می تواند مفید باشد. ولی این روش ها، همیشه موثر نیستند و یا اثر گذاری آنها کوتاه است.

–          برای کنترل در دردهای پایدار – که عموماً به آن درد مزمن گفته می شود –  همیشه مصرف دارو، به تنهایی کافی نیست و ممکن است نیاز باشد با مشورت پزشک از سایر روش ها مانند ورزش، درمان های مکانیکال (مانند یخ، گرما و ماساژ) – تکنیک های آرام سازی – حمام- تغییرات رفتاری – طب مکمل (مانند طب سوزنی) روش های تهاجمی مانند تزریق عضلانی و تزریق نخاعی و تزریق از طریق پمپ های درد نیز کمک گرفته شود.

–          اغلب برای کنترل بهتر درد و کاهش عوارض جانبی ناخواسته آن، از ترکیبی از روش ها، جهت کنترل درد استفاده می شود. در بعضی بیماران انجام جراحی برای تسکین درد توصیه شود.

–          چگونگی سازگاری با درد مزمن، با روش زندگی و نگرش فرد رابطه جدی دارد. برای کنترل بهتر درد  نگرشی مثبت به زندگی و حتی بیماری خود داشته باشید و با جلوگیری یا کاهش محرک های درد، شیوه زندگی خود را تغییر دهید تا در سازگاری با درد موفق تر باشید.

–          در مورد نحوه  کنترل  درد  از پزشک و پرستار خود سوال کنید. دغدغه ها و نگرانی های  خود را  با  پزشک و  پرستار خود در میان بگذارید. در مصرف داروها، همکاری کنید.

–          اگر برای شما روش های غیر از دارو تجویز شده دستور آن ها را به دقت انجام دهید. بین زمان مصرف دارو تا زمان تأثیر دارو و تسکین درد یک فاصله زمانی وجود دارد که باید در این زمان درد را تحمل نموده تا دارو تأثیر خود را بگذارد. اين داروها معمولا بايد بعد از خوردن مقدارى غذا مصرف شود.

–          در اغلب شرايط حاد، درناك ترين دردها در چند روز اول آرام مى گيرند. همانطورى كه پزشك به شما مى گويد هنگامى كه نياز شما به داروهاى قويتر كاهش يافت بايد تعداد و مقدار مصرف اين داروها را كاهش دهيد. مصرف داروهاى مسكن قوى را با دوز مناسب فقط تا وقتى كه به آن نياز داريد ادامه دهيد.

–          معمولا اولين دوز مصرفى داروی مسکن را شما در بیمارستان دريافت كرده ايد و حدود ٤٨ ساعت بايد اين داروها را ادامه دهيد ولی اگر شما بعد از ٥ روز به داروهاى مسكن قوى نياز داشتيد یا اگر دردتان افزايش يافت به پزشك مراجعه كنيد. اگر بيمار شديد يا دل درد گرفتيد مصرف داروها را متوقف كنيد و به پزشك خود مراجعه كنيد.

–          مدت زمانى كه نياز داريد از داروهاى مسكن استفاده كنيد به شرايط و جراحت شما و خود شما به عنوان يك فرد بستگى دارد. بهترين راه براى مديريت درد، مصرف منظم داروها از ابتدا و كاهش مصرف آن به محض اينكه نياز فردى دارو كمتر مى شود.

–          دارو را در هنگام شروع درد مصرف كنيد و تا شديد شدن درد صبر نكنيد و از دستور دارويي دارو پيروي كنيد.

–          در صورت مشاهده علائم و نشانه هاي زیر که می تواند ناشي از مصرف دارو باشد به پزشك يا پرستار اطلاع بدهید

–          مشكل تنفسي و تنفس آهسته

–          مشكل در دفع ادرار

–          تهوع و استفراغ

–          يبوست

–          وز وز گوش

–          راش پوستي (دانه های قرمز پوستی)

–          خواب آلودگي زياد

–          نكات خاص

–          بعضی از این داروها مي توانند باعث گيجي يا خواب آلودگي شوند از انجام فعاليت هايي كه نيازمند هوشياري و دقت بالا هستند خودداري كنيد.

–          بعضي از این داروها مي توانند باعث ايجاد يبوست شوند در چنين مواقعي مي توانيد طبق نظر پزشك يا پرستار از ملين استفاده كنيد.