معلم کرد
“محمد علی محمدیان” معلم پایه دوم دبستان شیخ شلتوت شهر مریوان با هدف همدردی با دانش آموز بیمار خود ماهان که به علت بیماری بیماری تمام موهای سرش ریخته بود، موی سرش را تراشید تا هم ماهان احساس تنهایی نکند و هم درس همدردی و نوع دوستی و انسانیت را که ممکن است به فراموشی سپرده شود به انسان ها یادآوری کند.
زمانی که «محمد علی محمدیان» پس از بیست و سه سال تدریس تصمیم گرفت موی سر خود را بتراشد، انگیزه‌‌ای جز بیرون آوردن دانش آموز هشت ساله از گوشه‌گیری و تمسخر همکلاسی‌هایش نداشت؛ اما روش ساده‌ای که آموزگار مریوانی در نظر گرفته بود، اینقدر کارآمد شد که آوازه درس وی را جهانی کرد. به فاصله بیست روز از روایت خبر فداکاری معلم مریوانی برای شاد کردن دل «ماهان»، دانش آموزان کلاس دوم به تأسی از معلم نام آشنای خود، سرهایشان را تراشیده و اینقدر به ماهان شبیه شدند که اگر نشناسی، سخت است تشخیص دهی کدام یک از دانش‌آموزان به جبر بیماری متفاوت از بقیه اند.
در واقع قصه از آنجا شروع می شود که روزی ماهان با موهای تراشیده بر سر کلاس حاضر می شود. معلم با تعجب از ماهان می پرسد چرا در این فصل زمستان موهای خود را تراشیده ای؟ که او توضیح می دهد” آقا معلم دست خودمان نبوده به خاطر بیماری دکترها مجبور شدند موهایم را بتراشنند” با این جمله معلم به شدت ناراحت می شود و به فکر فرو می رود. فردا که بر سر کلاس حاضر می شود بچه ها این بار از کار معلم تعجب می کنند که سر خود را تراشیده اما بعد می فهمند این معلم فداکار به خاطر اینکه شاگرد بیمارش بیش از این در میان کلاس به خاطر شکل و شمایلش تنها نباشد او نیز چهره خود را همانند ماهان درآورده است. اما این بار بچه های کلاس هستند که با همنوایی با معلم و همکلاسی خود همگی موهایشان را می تراشند تا به یک شکل درآیند.