تمرینات تقویتی در فیزیوتراپی
در زمینه فیزیوتراپی، استقامت به توانایی بدن در انجام فعالیت های بدنی به شیوه ای طولانی و کارآمد اشاره دارد. در فیزیوتراپی از تکنیک ها و تمرینات درمانی مختلفی برای بهبود استقامت در نواحی مختلف بدن استفاده می شود.
مقاومت
مقاومت یک عامل کلیدی در تمرینات فیزیوتراپی است زیرا معیاری برای غلبه بر بار یا نیروی خارجی است که با حرکت مخالف است و همچنین بیماران را قادر می‌سازد تا ظرفیت فیزیکی و عملکردی خود را حفظ و بهبود بخشند. استقامت می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند سن، بیماری، سبک زندگی کم تحرک و سبک زندگی باشد. کاهش استقامت می تواند اثرات منفی بر سلامتی داشته باشد، مانند خستگی، ضعف عضلانی و کاهش ظرفیت قلبی عروقی.
استقامت
استقامت را می توان در نواحی مختلف بدن مانند ماهیچه ها، سیستم قلبی عروقی و دستگاه تنفسی انجام داد. انجام کار مقاومتی در فیزیوتراپی برای بهبود ظرفیت فیزیکی بیماران و همچنین برای جلوگیری از شروع بیماری های مزمن و کاهش خطر آسیب ضروری است.
آنها را می توان به دو نوع تقسیم کرد: شدت بالا و شدت پایین.
- تمرینات با شدت بالا با تقاضای انرژی بیشتر و استرس عضلانی بیشتر مشخص می شود که در نتیجه هیپرتروفی عضلانی بیشتر می شود. از سوی دیگر، تمرینات با شدت کم بر افزایش استقامت قلبی عروقی و چربی سوزی تمرکز دارند.
این نوع تمرینات شامل ست های وزنه آزاد است که در آن با وزنه، دمبل یا هالتر و تمرینات مقاومتی با دستگاه های وزنه کار می کنید. در این تمرینات، بار با ظرفیت فرد تنظیم می شود و تعداد معینی از تکرارها برای رسیدن به هیپرتروفی عضلانی مورد نظر انجام می شود.
- از سوی دیگر، تمرینات مقاومتی با شدت کم بر تمرینات استقامتی هوازی مانند دوچرخه سواری، شنا یا دویدن تمرکز می کنند. هدف اصلی این تمرینات بهبود ظرفیت قلبی عروقی و تنفسی فرد و همچنین افزایش استقامت و چربی سوزی است.
به طور خلاصه، طیف گسترده ای از تمرینات مقاومتی وجود دارد که می تواند در توسعه قدرت عضلانی و بهبود استقامت بدنی مفید باشد. مهم است که نوع تمرینی را انتخاب کنید که به بهترین وجه با اهداف و نیازهای آموزشی شما مطابقت داشته باشد و برای ایجاد یک برنامه آموزشی مؤثر و ایمن با یک فیزیوتراپیست در این زمینه مشورت کنید.
@aqdasiyeh.nikan.hospital
@nikan.hospital