بی اختیاری ادرار و درمان آن با فیزیوتراپی
بی‌اختیاری ادرار (مشکلات کنترل مثانه) به هرگونه نشت ادراری که در طول روز یا شب اتفاق می‌افتد، اطلاق می‌شود. فرد مبتلا به این بیماری ممکن است در شروع جریان ادرار یا نگه‌داشتن آن نیز دچار مشکل شود. این عارضه بسیاری از افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد و جنبه‌های مختلف زندگی آنها را مختل می‌کند. فیزیوتراپیست‌ها برنامه‌های درمانی خاصی برای بهبود قدرت عضلات کف لگن طراحی می‌کنند و به افراد کمک می‌کنند تا کنترل بیشتری بر این بیماری داشته باشند. آنها همچنین به بیماران کمک می‌کنند تا نیاز خود به دارو و جراحی را کاهش دهند.
با افزایش سن، ماهیچه‌ها و بافت‌هایی که از مثانه و مجرای ادرار حمایت می‌کنند، ضعیف می‌شوند. این ضعف می‌تواند منجر به بی‌اختیاری ادرار شود، به ویژه در حین فعالیت‌هایی که به مثانه فشار وارد می‌کند، مانند عطسه، سرفه یا بلند کردن اجسام سنگین.
درمان بی اختیاری ادرار با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی برای بی اختیاری ادرار بر تقویت عضلات کف لگن و بهبود کنترل مثانه از طریق تمرینات و تکنیک های مختلف تمرکز دارد.
-
تمرینات عضلات کف لگن (کگل)
تمرینات کف لگن که به عنوان ورزش کگل نیز شناخته می شود، اصلی ترین تمرینات فیزیوتراپی برای بی اختیاری ادرار است. این تمرینات شامل انقباض و رها کردن عضلات کف لگن برای بهبود قدرت و استقامت آنها در طول زمان است.فیزیوتراپیست ها بر اساس شرایط، سن و سلامت کلی فرد، برنامه های درمانی ویژه ایجاد می کنند. درمان ممکن است شامل ترکیبی از تمرینات، توصیه های غذایی و استراتژی های مدیریت مایعات باشد.
-
بیوفیدبک
بیوفیدبک تکنیکی است که در طول تمرینات کف لگن برای کمک به افراد برای کسب آگاهی بهتر از انقباضات عضلات لگن استفاده می شود. این شامل استفاده از حسگرهای ویژه برای ارائه نشانه های دیداری یا شنوایی است که به بیماران کمک می کند تا انقباضات عضلانی خود را شناسایی و بهبود بخشند.
-
بازآموزی مثانه
هدف از آموزش مجدد مثانه بهبود کنترل مثانه با افزایش تدریجی زمان بین بازدید از حمام است. این رویکرد به مثانه کمک می کند تا ادرار را برای مدت طولانی تری نگه دارد و دفعات فوریت و نشت را کاهش می دهد.
-
تحریک الکتریکی
در برخی موارد، فیزیوتراپیست ها ممکن است از تحریک الکتریکی برای فعال کردن و تقویت عضلات کف لگن استفاده کنند. این تکنیک شامل استفاده از پالس های الکتریکی با شدت کم است که از طریق واژن یا مقعد ارسال می شود.