پولیپ بینی میتواند در تمام سنین وجود داشته باشد اما بیشتر در بین جوانان و میانسالان رایج است. علائمی که از روی آنها میتوان تشخیص داد که فرد پولیپ دارد یا خیر عبارتند از آبریزش بینی و گرفتگی دائمی بینی ، ترشحات پشت حلق و بینی و … ، البته در نظر داشته باشید که اگر پولیپ کوچک باشد علائم خاصی ندارد.
علایم شایع پولیپ :
– آبریزش بینی
– گرفتگی مداوم بینی
– ترشحات پشت حلق و بینی
– کاهش و یا از دست دادن حس بویایی
– از دست دادن حس چشایی
– درد صورت و سردرد
– درد دندان های بالایی
– احساس فشار در بالای پیشانی و صورت
– خرناس کردن
– خارش اطراف چشم ها
علل پولیپ بینی:
دانشمندان هنوز علت ایجاد پولیپ بینی را به طور کامل نمی دانند. هنگام داشتن پولیپ، التهاب در غشای مخاطی بینی و سینوس ها بوجود می آید.
برخی شواهد نشان داده که افراد مبتلا به پولیپ بینی، دارای پاسخ های ایمنی متفاوت هستند و مواد شیمیایی مختلفی در غشای مخاطی بینی نسبت به افراد بدون پولیپ بینی دارند.
پولیپ بینی ممکن است در هر جایی از سینوس ها و یا راه های هوایی تشکیل شود، اما اغلب آنها در نزدیک چشم ها، بینی و استخوان های چانه قرار دارند.
عوامل خطر پولیپ بینی
هر گونه شرایطی که باعث بدتر شدن التهاب مزمن در راه هوایی و یا سینوس ها گردد از قبیل عفونت ها و یا آلرژی ها، باعث پیشرفت پولیپ بینی می گردد.
عوامل تشدید کننده پولیپ بینی :
– آسم که موجب التهاب و انقباض راه های هوایی می شود.
– آلرژی به آسپیرین و یا ضددردها نظیر: ایبوپروفن و ناپروکسن
– آلرژی نسبت به قارچ های موجود در هوا
– فیبروز سیستیک : تولید و ترشح مخاط ضخیم و چسبنده از غشاهای بینی و سینوس ها.
– سندروم چرج اشتراوس ( Churg-Strauss Syndrome) باعث التهاب عروق خونی می شود.
– سابقه خانوادگی ابتلا به پولیپ بینی
– تغییرات ژنتیکی خاص در ارتباط با عملکرد سیستم ایمنی
عوارض پولیپ بینی:
– آپنه خواب : در طی خواب، تنفس قطع و وصل می شود.
– آسم
– سینوزیت
– عفونت کاسه چشم
– مننژیت : التهاب مایعات اطراف مغز و نخاع
– آنوریسم و لخته شدن خون
راه های تشخیص پولیپ بینی:
– آندوسکوپی بینی
– با سی تی اسکن و MRI (ام آر آی) اندازه و محل پولیپ مشخص می شود.
– تست آلرژی : برای تشخیص اینکه آیا آلرژی باعث التهاب مزمن گردیده است یا خیر بکار می رود.
– آزمایش برای تشخیص فیبروز سیستیک : اگر کودک مبتلا به پولیپ بینی باشد، آزمایش فیبروز سیستیک انجام می شود.
درمان پولیپ بینی:
هدف از درمان عبارت است از کاهش اندازه و یا تعداد پولیپ ها.
داروها و جراحی برای درمان به کار می روند، اما این درمان ها موقتی هستند، زیرا پولیپ ها بعد از درمان، دوباره می توانند تشکیل شوند.
1- داروها
– اسپری کورتیکواستروئید بینی برای کاهش التهاب
– کورتیکواستروئید خوراکی ممکن است به تنهایی و یا همراه با اسپری کورتیکواستروئید تجویز شود.
– کورتیکواستروئید تزریقی که مستقیما به پولیپ ها تزریق می شود.
– آنتی هیستامین برای درمان آلرژی
– آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های مزمن
2- جراحی
اگر درمان های بالا موفقیت آمیز نبود، پزشک جراحی را توصیه می کند.
جراحی به دو روش انجام می شود:
– پولیپکتومی : پولیپ های کوچک بینی را توسط دستگاهی با مکش مکانیکی می توان برداشت.
– جراحی آندوسکوپی سینوس : جراح یک لوله کوچک به همراه یک دوربین را در سوراخ بینی و یا حفره های سینوسی فرد وارد می کند. از یک وسیله کوچک برای خارج کردن پولیپ و مسدود کردن جریان سینوس ها استفاده می کند. بعد از جراحی، پزشک اسپری کورتیکواستروئید به همراه سرم فیزیولوژی را برای بیمار تجویز می کند.
استفاده از دستگاه بخور: باعث مرطوب کردن راه های تنفسی می شود، جریان مخاط را از سینوس ها بهبود می بخشد و از مسدود شدن و التهاب بینی جلوگیری می کند
جلوگیری از پولیپ بینی:
با استفاده از روش های زیر، احتمال عود پولیپ بعد از درمان و نیز پیشرفت پولیپ ها کم می شود:
– کنترل آلرژی و آسم: دوری کردن از محرک های بینی از قبیل آلرژن ها، دود سیگار، دود شیمیایی، گردوغبار و روی هم چیدن آشغال ها.
– استفاده از دستگاه بخور: باعث مرطوب کردن راه های تنفسی می شود، جریان مخاط را از سینوس ها بهبود می بخشد و از مسدود شدن و التهاب بینی جلوگیری می کند.
– رعایت بهداشت فردی: دست های خود را مرتب بشویید.
– استفاده از شوینده های بینی مثل محلول کلرور سدیم.
– استفاده از اسپری سالین (آب نمک): جریان مخاط را بهبود می بخشد و آلرژن ها و دیگر مواد محرک بینی را بیرون می کند.
شما می توانید محلول آب نمک را در خانه درست کنید، بدین ترتیب که: یک هشتم قاشق چایخوری نمک را در یک لیوان آب مقطر و یا آب گرم حل کنید.